شاید باید بارها و بارها و بارها ویدیوی علی فروغی را دید. تا متوجه شد، چه نوع مدل ذهنی مسبب این به گل نشستن و آفت شده است.
عادل فردوسیپور هم شده است شبیه وعدههای انتخاباتی. شبیه صدای شجریان دم اذان و شبیه رفقای کوچه اختر. واقعیت اینست، امیدی به آمدنش که نداریم، چرا که یاد گرفتهایم آرزو اندیشی در این سرزمین کمش هم بد است. با اینش کار ندارم. هدفم چیز دیگری است.