کاش سال نو نشه

ساعت هفت شب بود. میدان فردوسی. من و مهسا. داشتیم از عرض خیابون قرنی رد میشدیم تا سوار ماشینی بشیم که مقصدش هفت تیر یاشه. تا فرار کنیم از حجم آوارگونه سر و صداهای میدون فردوسی توی شبهای آخر سال.

درست ابتدای خیابون یه پژوی تیره (سرمه ای؟ سیاه؟ نمیدونم…) منتظر مسافر بود و دقیقا پشت سرش یک تاکسی سپر به سپرش چسبونده بود به پژو و صدای بوق ممتدش، بدترین اتفاق برای انتهای یک روز خسته کننده بود. راننده پژو دستش را بیرون آورد و حرکتی کرد که احتمالا معنی اش این بود «چه خبرته؟» من هم از چند قدمی گفتم هفت تیر و راننده هم با همون دست مورد اشاره، اشاره ای به من کرد که معنی اش لابد این میشد: «بیا بالا». سوار شدم. تا سوار شوم راننده تاکسی پشتی اومد پایین و حرفهایی زد که توی سر و صدای اطرافم گم شد و نشنیدم چی میگفت. وقتی سوار شدیم همچنان داشت به راننده پژو چیزهایی میگفت. راننده پژو هیچ نگفت. فقط نگاهش کرد. انگار به تابلوی یک مغازه خیره شده باشه بی اینکه بخواد بخوندش یا حتی … بعد برگشت رو به ماشین. راننده تاکسی هم انگار فهمید. رفت سی خودش.

راننده پژو چاق بود. چاقِ چاق. شاید اگر ابزارآلات تعیین کننده مرز بین دو صندلی جلوی یک ماشین نبود، راحت تر بود که روی هر دو می نشست. ماشینش فقط راه میرفت. فقط. مثل خودش به سختی نفس میکشید، سینه اش خس خس میکرد و به سختی راه میرفت. وقتی رانندگی میکرد دست راستش رو به صندلی کناری تکیه میداد. انگار صندلی کناری یه معشوقه است که دلش نمیاد حتی وقت رانندگی هم دست رو از گردنش برداره. خسته بود. خیلی خسته بود. سر هر پیچ و چراغ قرمز یا خاموش میشد ماشینش یا با مکافاتی عظیم به راه می افتاد. آتین سمت راستش پاره بود. احتمالا به یه جایی گیر کرده بود و پاره شده بود. مطمئنم آخرین باری که این رو پوشید پاره نبود. چون کاملا چسبیده بود به بازوش و امکان نداشت که یه بار از تن به در بیاد و بتونه دوباره به تن بر گرده.

حوصله ی ترافیک رو نداشت از تقاطع طالقانی انداخت تو خود طالقانی و پیچید تو فرصت و بعد پارک هنرمندان رو دور زد و از خردمند انداخت تو کریم خان.

ماشینش غمگین بود مثل حال راننده اش. مدت ها بود هیچ کدومشون به خودشون نرسیده بودن. اول مفتح پیاده شدیم. وقتی پیاده میشیدیم هنوز دست راستش گل گردن صندلی سمت راست بود. به راه افتاد آروم. خسته. غمگین، که لابد معنی اش این بود «کاش سال نو نشه»

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *