مدل ذهنی

یادگیری؟ ما چطوری چیزی رو یاد میگیریم؟ چطوری چیزی رو به یکی دیگه یاد میدیم؟ ما از چه چیزها یا چه کسایی یاد میگیریم؟ ذهن ما موقع فرایند یادگیری و یاد دادن چطوری عمل میکنه؟ آیا واقعا بعضی ها توی ریاضیات خنگ محسوب میشن و توی ادبیات نابغه؟ یا بالعکس؟ آیا ریاضی یا تجربی خوندن توانایی بیشتری رو طلب میکنه و علوم انسانی مثل ادبیات کمتر؟ آیا باید برای کسایی که ریاضی یا تجربی میخونن احترام بیشتری قائل بشیم و برای دیگران کمتر؟ اصلا هوش (انواعش) و مابقی ویژگی‌های شخصیتی از کجا میان؟ و آیا امکان تغییر در اون‌ها وجود داره؟

به نظرم همه ما در تمام طول تحصیل‌مون در هر مقطعی به این سوالات فکر کرده‌ایم. حتی اگر جرأت پرسیدنش رو با صدای بلند نداشتیم. حتی ممکنه به سوالات بیشتری فکر کرده باشیم، سوالات چالشی تری. از اون جنس سوالها که حتی پرسیدنش هم طغیان گری محسوب میشد چه برسه به طلب کردن جواب و پیِ جوابشون رفتن.

چیزی که خیلی دلم می‌خواد در موردش بنویسم موضوع مدل ذهنی در این گونه موارد است. خانم Carol S. Dweck کتابی دارند به اسم  Mindset: The New Psychology of Success که در اون نظریه مدل‌های ذهنی با قابلیت رشد رو مطرح می‌کنه. تصمیم دارم به این موضوع یعنی مدل‌های ذهنی و قابلیت رشد و تغییر اونها رو به پای ثابت اینجا تبدیل کنم چون خودم بیش از همه بهش نیاز دارم.

پیشنهاد می‌کنم فعلا به این ویدیو از این خانم یه نگاهی بندازید.