با شیوع کرونا، ترسی در دل نیروی انسانی سازمان‌ها بالاخص سازمان‌های خصوصی رخ داد که کرونا بخش کوچکی از آن بود. ترس از آینده. ترس از چگونگی گذران زندگی در روزها و ماه‌های پیش رو.

فقر نداشتن پول نیست. نداشتن قابلیت لازم برای تحقق استعدادهای یک انسان است. فقر محرومیت از فرصت‌هاست.

اگر هیچ چیز از این اجرای تئاتر نمی‌دانستم همان یک مورد حذف بدون توضیح فردی از گروه را دلیل خوبی می‌دانستم برای اینکه بگویم مسئول پروژه یک فاجعه را آفریده است.
به نظرم وقتی نمی‌توانیم برنامه ریزی درستی برای انجام کاری داشته باشیم می‌توانیم آسیب به افراد را به حداقل برسانیم.

بیشتر شبیه یه جنگ روانیه. به اینکه ظاهرا این شیوه حل مساله سالهاست تنها راه حل مساله است. بزن زیر میز.